Ik weet nog precies waar ik was en hoe ik me voelde....
Het was in het voorjaar 2021 en ik was thuis met een burn-out. Het was een donkere periode, ik voelde me slecht, onzeker en depressief.
We besloten om er even tussenuit te gaan en gingen naar een camping in Zeeland waar we al jaren heel graag komen.
Dit keer was er nog net een plekje voor ons vrij tegen de bosrand aan.
Wat deden die dagen me goed!
Even er helemaal tussenuit zijn op een plek waar ik me altijd fijn voel.
Het mooie lenteweer kregen we er als cadeautje bij.
Ik weet nog dat het leek alsof alles intenser bij me binnenkwam en voor het eerst sinds tijden voelde het leven iets lichter.
Na een wandelingetje door de duinen, zaten we te relaxen bij de camper.
Overal hoorde ik vogels fluiten en ik rook de bloesem van de appel- en perenbomen waar we tussen stonden.
Met mijn ogen dicht liet ik mijn andere zintuigen hun werk doen.
Ik dacht terug aan het hertje dat we tegenkwamen op onze wandeling. We hadden er sowieso afgelopen dagen al meerdere gezien.
De plek aan de bosrand waar we zaten bood regelmatig uitzicht op een groep herten. Heel bijzonder om ze van zo dichtbij te kunnen bewonderen.
En toen, voor het eerst sinds lange tijd, besefte ik ineens dat ik me gelukkig voelde.
Het overstroomde gewoon even mijn hart.
Ik werd er emotioneel van, want dit gaf zoveel hoop. Het zou echt weer wel goed komen!
Dit was ook precies waar het leven om draait; geen stress, drukte of zorgen. Dit had niets te maken met luxe of rijkdom.
Dit was geluk zoals geluk moest zijn. Zo puur als de natuur.
Daar, precies op die plek, schreef ik het gedicht ' Puur '
En iedere keer als ik dit gedicht lees, kan ik het gevoel dat erbij hoort oproepen. Ik ruik als het ware de appelbloesem!
Je begrijpt vast dat dit gedicht me dierbaar is.
Een aantal maanden later, toen ik besloot ontslag te nemen en voor mezelf te beginnen, (wat klinkt dat makkelijk in 1 zin...)
moest ik gaan kiezen van welke gedichten ik een kaart zou laten drukken.
Meteen kwam 'Puur' voorbij.
Natuurlijk!
Samen met 'wandeling' mijn dierbaarste gedicht. En ik had er ook best wat complimenten over ontvangen.
Dus van dit gedicht liet ik 100 kaarten drukken.
Mijn commerciële kant was toen duidelijk nog niet ontwikkeld, anders had ik dit natuurlijk nooit gedaan.
Vanzelfsprekend werd deze kaart amper verkocht.
Best veel mensen vinden het een mooi gedicht, en soms is er iemand die het wil hebben omdat diegene dol is op de lente.
Of omdat het van toepassing is op iemand die uit een diep dal is gekomen.
Maar om nou te zeggen dat deze kaart vaak in een winkelmandje verdween.....nou, nee!
Daar zat ik dan met mijn bijna 100 kaarten.
Toch heb ik er geen spijt van.
Ik moest het ondernemen leren en dat gebeurt nou eenmaal met het maken van fouten.
De kaart is dus uit de webshop gehaald en belandde in de koopjeshoek.
En daar ligt nog een flinke stapel.
Maar nog steeds ben ik blij als ik ze zie liggen.
Want het is mijn stapel van hoop...mijn stapel van lichtere tijden....mijn stapel van startend ondernemerschap.
Deze kaart blijft me dierbaar.
En wil jij nou toch zo'n kaartje met lentegevoel in huis?
Of weet je iemand die je er blij mee kunt maken?
Je betaalt nu slechts €1 voor dit stukje hoop...
.....En ja, .....ze zijn nog op voorraad! ;-)
Reactie plaatsen
Reacties