Als liefde zoveel jaar kan duren....dan moet het echt wel liefde zijn!

18 was ik...hij 21..

Hij had even verkering met mijn beste vriendin gehad en ik vond hem leuk.

Niet dat ik hoteldebotel verliefd was, zo had ik hem ook nooit bekeken, maar hij was leuk en zag er goed uit.

In de weken dat we elkaar echt gingen 'zien', voelde ik kriebels in mijn buik en hij liet merken die ook te voelen.

Op de avond dat hij me thuisbracht uit de stad en we elkaar voor het eerst zoenden, was ik ineens bang dat het zomaar voor even zou zijn en ik besefte dat ik dát niet wilde.

'Het is toch niet voor een avondje, hè?' vroeg ik hem.

'Nee, het is al van langer'  antwoordde hij.

Die laatste zin zeggen we nog regelmatig tegen elkaar...

Ja, het gevoel was al van langer... en is ook veel langer gebleven, is wel gebleken.

We werden alleen maar verliefder, echt hoteldebotel, en besloten dat we samen oud wilden worden.

We gingen samenwonen, trouwden en kregen 3 kinderen... een prachtig gezin!

En hoewel in ieder huwelijk wel eens hobbels en kuilen zijn, bleken die bij ons niet zo hoog en niet zo diep.

Ons pad samen was vrij gelijkmatig geplaveid en we vonden elkaar altijd speciaal genoeg om zo'n kuiltje te dichten.

We bleven elkaar altijd de leukste en de liefste vinden en die kriebels waren er met grote regelmaat.

Hij was zo'n leuke papa  en als ik hem met onze kinderen bezig zag, liepen er rupsen door mijn buik en fladderden de vlinders naar buiten.

Later volgden nog 3 fijne schoonkinderen en we hebben inmiddels ook 4 superleuke, lieve en bijzondere kleinkinderen.

Eigenlijk de leukste exemplaren die je maar wensen kunt.

Hoeveel geluk kun je in je leven hebben?

En toen opeens was het daar... Het besef!

Het besef dat de tijd die we samen wilden bereiken er al is.

'Hé.....we zijn samen oud geworden!'

Ik hoor je nu denken; 'oud? Jullie zijn nog geen 60!'

Dat klopt! Écht oud zijn we nog niet en we hopen samen nog veel ouder te worden..

Maar we zijn gewoon wel opa en oma! Samen hebben we dat bereikt.. Dat was onze wens toen we jong waren.

En dat voelt zó bijzonder... Dat ons dit gelukt is en dat we dit samen mogen meemaken.

Nog steeds voel ik me blij als ik naar die leuke man van mij kijk.

We hebben het samen ontzettend fijn, laten elkaar vrij in hoe we zijn en hebben samen lol.

En als ik hem met onze kleinkinderen zie, dan zijn die kriebels weer net zo hevig aanwezig als toen ik 18 was.

Want hij blijkt niet alleen een leuke vriend, man en vader te zijn.

Ook als opa is hij geweldig!

Als ik hem dan zo bezig zie met die kleintjes, en ik de rupsen weer voel kruipen en de vlinders fladderen, dan denk ik:

'ja.....het is al van langer!'