Zoals ik eerder al op Social media vermeldde en zoals ook te lezen was in het stukje in de Zuidwest-krant, ben ik momenteel druk met het schrijven van mijn eerste kinderboek.
In dat boek komen korte verhaaltjes over mijn 'helden op sokken'.
Deze getekende figuurtjes hebben allemaal een eigen-aardigheid, maar ook een eigen talent.
Mijn stokpaardje toen ik nog juf op een basisschool was...
In mijn groep benadrukte ik altijd dat iedereen wel iets minder goed kan, maar ook iedereen een (of meerdere) talent(en) heeft. Soms duurde het even voordat ik een leerling hiervan kon overtuigen.
Bij het woord 'talent' denken veel mensen namelijk aan die beroemde schilder, of aan dat virtuoos piano-talent. Zo wordt het woord talent ook meestal gebruikt.
Maar iedereen heeft een talent.
Ik gaf mijn leerlingen dan diverse voorbeelden waarin ze altijd wel iets van zichzelf herkenden:
"Misschien kun jij goed tekenen, grapjes maken, anderen troosten of ben jij heel behulpzaam? Ook dát zijn talenten!"
Om er achter te komen wat jouw talent is, moet je bedenken waarvan je een glunder-factor krijgt. Wanneer vliegt de tijd als je ergens mee bezig bent? Waar krijg jij nou echt een fijn gevoel van?
Meestal zit daar je talent.
Dat benadrukken van talenten is vooral erg belangrijk bij kinderen (en volwassenen) die ergens mee worstelen. En dat zijn er veel!
Kinderen die moeite hebben met lezen, of die een som niet makkelijk uitgerekend krijgen.
Kinderen die niet tegen drukte kunnen, of juist heel druk en onrustig in hun hoofd zijn.
Door alle teleurstellingen waarmee zij in hun korte leventje al te maken hebben gehad, zijn ze vaak het vertrouwen in zichzelf verloren.
Hoe mooi is het dan, om ze hun zelfvertrouwen weer een beetje te kunnen teruggeven?
Toen ik mijn "helden-op-sokken" tekende, kwamen bij ieder figuurtje ervaringen uit mijn tijd als juf naar boven. En omdat ik lang voor de klas stond en veel kinderen heb mogen begeleiden, heb ik voorbeelden te over.
Ieder figuurtje had voor mij meteen een eigen karakter.
Ik tekende een voetballer en bedacht dat hij dyslectisch is, maar wel supergoed kan voetballen.
Het ondeugende jongetje dat ik tekende, was in mijn hoofd zeer ongemotiveerd om te leren. Maar wel ontzettend lief en behulpzaam.
Zo had ieder figuurtje zijn of haar eigen-aardigheid, maar zeker ook een eigen talent.
Precies zoals de leerlingen uit mijn groepen, al die jaren.
Toen ik mijn helden op Social media plaatste, kreeg ik van verschillende kanten de vraag of ik ook een kinderboek ging maken.
Maar zo'n boek leek me erg ingewikkeld.
Je moet dan een interessant verhaal hebben, waar al die figuurtjes in voorkomen. Het verhaal moest lang genoeg zijn voor een heel boek.
Daarbij moest ik dan de figuurtjes natuurlijk ook in verschillende poses en omstandigheden tekenen..... Veel te moeilijk, naar mijn idee.
Ik begon dus maar met het laten drukken van kinderkaarten. Van 10 van mijn "helden-op-sokken" verscheen een kaart in de webshop.
Toch bleef het idee van een kinderboek maar door mijn hoofd spoken en kreeg ik op een dag het geweldige plan om een boek met korte verhaaltjes te gaan schrijven.
Zo kan ik toch mijn helden voorstellen, en kan ik toch iets doen met mijn ervaringen.
En misschien kan mijn boek wel kinderen stimuleren en ouders aan het denken zetten.
Precies wat ik zo mooi vond aan het 'juf zijn'.
Ik noteerde alle namen en karakters van de 'helden op sokken' in de notities op mijn telefoon en prikte voor mezelf een datum om te gaan starten met mijn boek.
Op 1 februari '23 klapte ik mijn laptop open en ging van start. (Dit klinkt veel makkelijker dan het bleek te zijn)
Ik besloot te beginnen met het figuurtje dat ik zelf erg leuk gelukt vind: Sam.
Een meisje dat eigenlijk Samara heet, maar deze naam niet bij zichzelf vindt passen. Ze is stoer en houdt van voetballen, bomen klimmen en vies worden.
Dat gegeven was voor mij al duidelijk toen ik haar tekende, maar dit was natuurlijk niet genoeg informatie voor een verhaaltje over haar.
Pas toen het echte schrijfwerk begon, ontdekte ik dat je niet zomaar even een verhaaltje schrijft. Al heb je de hoofdlijnen al wel duidelijk, het moet natuurlijk wel een kop en staart hebben. Het moet ergens over gaan, er moet een clou in zitten.
En dan de schrijfstijl..... Had ik daar bij mijn eerste boek ' De kleuren uit mijn hoofd' geen enkel probleem mee; ik schreef mijn ervaringen op vanuit mijn hart.... nu bleek dat wat lastiger.
Koos ik voor de tegenwoordige of verleden tijd? Voor welke leeftijd ging ik eigenlijk schrijven? Werd het een leesboek of meer een voorleesboek?
Allemaal vragen die pas aan de orde kwamen toen ik echt begon te typen.
Ik besloot het boek in de tegenwoordige tijd te schrijven, dat voelt voor mij iets dichterbij de kinderen staan.
Als lezers zag ik de middenbouw voor me. Mijn favoriete leeftijd qua lesgeven, dus voor mij het handigst om dit aan te vertellen.
Ik besloot niet te letten op het leesniveau van de kinderen, omdat het meer een voorleesboek wordt dat ook zelf te lezen is door kinderen die dat niveau aankunnen.
Wel koos ik voor klankzuivere namen, zodat de kinderen zelf in ieder geval de namen van de figuurtjes, en dus ook de titel van ieder hoofdstuk, kunnen lezen.
-klankzuiver betekent dat je de woorden kunt lezen zoals ze klinken. Dus door de geleerde letters aan elkaar te plakken, hoor je het woord.
S-A-M is dus klankzuiver, Karel niet. Die laatste zou een kind schrijven als Kaarul, als het op de klank let.-
Verder wilde ik er een positief boek van maken. Ieder verhaaltje heeft dus een positieve draai.
Ook moet het een herkenbaar boek voor kinderen worden.
Daardoor besloot ik tussen de regels door ook actuele situaties te vermelden.
In het verhaaltje van Sam wordt bijvoorbeeld alleen over haar vader geschreven en de tweeling Suus en Tes heeft 2 moeders.
En daar wordt verder geen aandacht aan besteed, zodat het niet als iets bijzonders gezien wordt.
Inmiddels heb ik 6 verhaaltjes klaar waarover ik heel tevreden ben.
Zelfs het verhaal over Nien, het meisje dat kanker heeft, heb ik al klaar. Dat verhaaltje vergde wel wat denkwerk en zelfs wat tranen, maar ik wilde haar echt in mijn boek.
Er wordt me regelmatig gevraagd wanneer ik denk dat het boek af is.
Maar ik heb dus geen deadline! I
k heb genoeg gehaast in mijn leven en heb genoeg 'deadlines' gehad. Daar doe ik niet meer aan.
Ik schrijf gewoon iedere week een stuk en zie vanzelf wel wanneer ik klaar ben.
(Daarna moet ik ook nog mijn schoonzoon lief aankijken en vragen of hij me wil helpen met de vormgeving..)
Voorlopig moeten jij en ik het dus nog even met de kinderkaarten doen. Die liggen namelijk te stralen in de webshop.
Als het boek een succes wordt, kan het best zijn dat er nog meer producten rondom mijn "helden-op-sokken" verschijnen.
Het is dus misschien wel leuk om alvast kennis te maken met deze figuurtjes en ze alvast voor te stellen aan de kinderen in je omgeving.
Wacht dus vooral niet met het versturen van de 'helden op sokken'-kinderkaarten
Want grote kans dat ze beroemd worden.... ;-)
Reactie plaatsen
Reacties
Ans, veel schrijfplezier!!
Leuk om te lezen hoe alles tot stand komt!
Dankjewel Lya.
Leuk dat je mijn blog gelezen hebt!
Wat een super leuk idee!
Zodra het boek er is ga ik het absoluut kopen!
Veel schrijfplezier! En ik kijk er nu al naar uit!
Dat vind ik echt leuk, Sylvia!
Dankjewel!