Het allereerste boek van een boekverslinder: "de kleuren uit mijn hoofd"

Ik maakte voor mezelf een indeling van de dingen die ik te vertellen had. Dat werden de hoofdstukken.

En toen begon ik gewoon maar te typen.

Ik typte alles dat in me opkwam over die periode. Voegde daar de gedichten aan toe die erbij hoorden en wisselde het af met aquarellen.

Tijdens het typen kwam er steeds meer terug naar boven en ook de gevoelens die daarbij hoorden bleven niet achterwege.

Wat heb ik een hoop gehuild tijdens het schrijven.

Zo verwerkte ik tegelijkertijd hetgeen er allemaal gebeurd was.

Het bleek soms best lastig hoe ik alles moest opschrijven. Mijn verhaal is heel persoonlijk en ik wilde dicht bij mezelf blijven. Toch kon ik er niet omheen dat er ook gebeurtenissen zijn waar andere personen bij betrokken waren.

Omdat ik niemand wilde kwetsen, moest ik mijn woorden zorgvuldig afwegen en soms wat weglaten.

Het boek vorderde gestaag. Ik had inmiddels de kaft ook al gemaakt. Ik schreef en herschreef, voegde toe en haalde weg.

Toen ik het idee had dat het boek ver klaar was, heb ik het met bonzend hart door mijn man laten lezen. 

Hoewel hij het hele verhaal natuurlijk kent, stond het nu zo zwart op wit en om dat door een ander te laten lezen, voelde heel spannend.

Terwijl hij het las, hield ik nauwlettend zijn gezicht in de gaten en voelde me onrustig en gespannen.

Mijn man, die nog moeite heeft om de Donald Duck doorgelezen te krijgen, hij leest echt niet graag, las het verhaal in één adem uit en ik zag hem af en toe zijn zakdoek pakken.

Toen wist ik dat het goed zat.

Daarna stuurde ik het naar mijn dochter (weer een klein stapje verder ging mijn verhaal...) met de vraag het eens goed na te kijken. 

Zij is net zo talig als ik, maar heeft daarnaast veel ervaring in het schrijven van teksten door haar opleiding en werk.

Ze gaf me heel goede tips die ik daarna toepaste.

Ik voegde nog wat stukken tekst toe, veranderde hier en daar een gedicht en aquarel en toen was het boek naar mijn idee klaar.

Ik vroeg alleen nog aan mijn schoonzoon of hij de lay-out wat kon verbeteren. Vroeger kon ik alles met Word, maar inmiddels is dat programma zo veranderd dat ik niet goed meer wist hoe ik de paginanummering moest aanpakken en de koppen en illustraties netjes gelijk kon krijgen. Mijn schoonzoon geeft zelf les in dit soort zaken, heeft hiervoor een veel beter computerprogramma en is daarnaast ontzettend creatief.

Ondertussen zocht ik naar een uitgeverij waar ik in eigen beheer het boek zou kunnen uitgeven. Dat werd het Boekengilde en ik nam contact met hen op.

Ze stuurden me een vol document met aanleverspecificaties en toen sloeg de paniek lichtelijk toe.

Wist ik veel dat er zóveel komt kijken bij het maken van een boek?

Ik vond het al heel wat dat ik de opbouw van het verhaal wist en de kaft al zelf gemaakt had.

Maar dat er een vastgestelde marge is, dat de letters ingesloten moeten worden, dat het bestand van het juiste formaat en de benodigde resolutie moet zijn, dat ze het juiste bestandstype aangeleverd willen krijgen, dat er een rekenmodule is om de rug van het boek te maken, dat......  Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Natuurlijk had ik ervoor kunnen kiezen om dat te laten regelen door het Boekengilde. Zij kunnen dat allemaal voor je doen.

Maar het laten drukken van een boek kost sowieso al erg veel geld en als je dan al deze werkzaamheden ook nog moet betalen, is het niet meer rendabel. Dan had mijn boek wel €50 of meer moeten kosten en had niemand het meer gekocht.

Gelukkig was daar weer mijn schoonzoon, die de aanleverspecificaties doorlas en zei; ' o, dat is geen enkel probleem, dat doe ik even. Ik weet precies hoe ik dat moet doen'

Wat was en ben ik blij met die handige jongen!

Hij heeft het boek sowieso veel mooier gemaakt dan ik ooit zelf had gekund. Hij begreep precies hoe ik het wilde maar maakte het nog net wat mooier.

Omdat hij de tekst van de gedichten los maakte van de achtergronden ( vraag me niet hoe of wat, want ik begrijp er niks van ...) deed het computerprogramma soms rare dingen met het terugplakken.

Dat betekende dat ik steeds alles weer moest doorlezen om fouten te ontdekken die hij dan weer handmatig corrigeerde.

Ik denk dat ik het verhaal inmiddels wel 10 keer  minutieus heb door gespeurd om te zoeken naar ieder foutje, vergeten puntje of spatie.

Toen stuurde ik uiteindelijk het document, dat drukklaar was gemaakt, door naar het Boekengilde en ontving na een week de printproef thuis.

Wat een geweldig moment! Voor het eerst mijn boek op papier.... 

Weliswaar nog losbladig en met een slappe kaft, maar het idee was er.